تکرار مظلومیت فاطمه(س) در محافل چپ/ چرا حضرت زهرا نفرین نکرد؟

آذر ۲۷, ۱۴۰۲

۰ خواندن این مطلب 4 دقیقه زمان میبرد

یک روحانی اصلاح‌طلب اخیرا مدعی شد که علت امتناع حضرت فاطمه زهرا(س) از نفرین در حق غاصبان فدک و خلافت؛ شامل شدن احتمالی بیگناهان در این نفرین بوده است!سرویس سیاست مشرق _ فردی به نام هادی سروش که رسانه‌های اصلاح‌طلب از وی با عنوان استاد نیز یاد می‌کنند به تازگی طی اظهاراتی که سایت جماران آنها را منتشر کرد، در یکی از مساجد تهران و در رابطه با شهادت حضرت زهرا(س) گفته است:
“مسئله غصب خلافت و عدم بیعت امیرالمومنین و ربودن حق مالی حضرت زهرا جدی شد تا جائیکه از امام صادق نقل شده است که زهرا (سلام الله علیها) در حالیکه پیراهن رسول الله را به سر داشت وارد شد و فرمود: میخواهید دست به خون علی(ع) ببرید! اگر گناه و معصیت نبود ناله ای بر درگاه الهی با شرایطی میزدم که همه چیز شما را نابود می‌کرد؛ والله لولا ان تکون سیئه لنشرت شعری و لصرختالی ربی” (کافی؛ج۸ص۲۳۸)
از این روایت مهمتر بیان امام باقر(ع) از حضرت زهرا است که چرائیِ معصیت بودن ناله و نفرینش را طرح نموده و فرمود: “والله .. لولا انی اکره ان یصیب البلاء من لا ذنب له؛ لعلمت انی ساقسم علی الله، ثم اجده سریع الاجابه” (کافی ، ج۸ ص۲۳۸)
مقصود این است که اگر حضرت زهرا ناله در عموم و نفرین را روا ندانسته بخاطرِ حفظ جان مردم است. و اگر زمینه خونریزی ایجاد نمی‌شد چنان خدا را قسم میداد و چون سریع الاجابه بود طومار زندگی همه را جمع می‌کرد. اما فاطمه خود را مسئول حفظ زندگی و خون مردم میداند که مبادا نفرینش شامل حتی یک بی گناه بشود.
این آموزه بزرگی از فاطمه زهرا است که کسی حق ندارد بخاطر یک گناه که در جامعه انجام میشود زمینه خونریزی و عدم امنیت اجتماعی و اقتصادی را رقم زند”![۱]

*این از ناآگاهی فرد مذکور است که نمی‌داند معصوم(س) حتی فکر گناه هم نمی‌کند و اگر فاطمه زهرا(س) به گناه نفرین اشاره می‌کند؛ منظور حضرتش سیئه نیست بلکه نامرسوم بودن معجزه امامت و معصومیت برای اعاده حق است.
چه اگر چنین چیزی مرسوم بود اساسا مسئله غصب ولایت رخ نمی‌داد! و یا همینطور ماجرای عاشورا و شهادت سایر ائمه(س).
زیرا باید دانست و فهمید که سنن الهی و ظهور امام عصر مبتنی بر نفرین یا دعای معصومان مستجاب‌الدعوه نیست. بلکه مبتنی بر رشد عقلانیت جامعه بشری یا اسلامی است.
هنگامی که این رشد رخ بدهد؛ آنگاه بشریت پذیرای جامعه آخرالزمانی و حکومت عدل جهانی خواهد شد.
بدیهیست که ائمه معصومین(س) که سرسلسلگان این حکومت هستند نیز هرگز نخواسته‌اند که امر الهی برای رشد انسان و آماده‌سازی جامعه بشری را با نفرین یا معجزه به پیش ببرند و امتنای زهرای مرضیه(س) از نفرین برای غاصبان خلافت و فدک نیز از همین روست. نه به دلیل خزعبلاتی مثل “مردن مردم به دلیل نفرین یا گناه بودن آن!”
از طرف دیگر باید به سایر رخدادهای تاریخ اسلام نیز اشاره کرد و دانست در جایی که پای رخدادهای عمومی یا اجتماعی در میان نبوده؛ ائمه(س) از بیان نفرین موردی در حق یک فرد شقی و در جایی که مصلحت دانسته‌اند؛ ابایی نداشته‌اند.
چه اینکه می‌دانیم حسین(ع) در روز عاشورا دست به نفرین هم زده است و یا موارد دیگر…
برای روشن شدن بیشتر مسئله می‌توان به این نقل از حضرت رضا(ع) نیز اشاره کرد که خطاب به مأمون فرمود: “من اگر خلافت را می‌خواستم، به تو مهلت نمی‌دادم. ولی خداوند به من امر فرموده که تو را به حال خود رها کنم.”
ضعف استدلال هادی سروش از اینجا نیز آشکار می‌شود که فرد مستجاب‌الدعوه آیا نمی‌تواند نفرین خود را منوط و مشروط به یک نفر کند و چرا در فرض سروش همه افراد اعم از پیر و جوان و بیگناه و گناهکار باید شامل نفرین بشوند؟
ساده‌اندیشی فرد مذکور درباره معصومیت فاطمه زهرا(س) البته فقط منوط به گفتاری که شرح آن رفت، نیست. بلکه این فرد در اشاره به احتمال نفرین از سوی صدیقه طاهره(س) مدعی می‌شود که کسی حق ندارد بخاطر یک گناه که در جامعه انجام میشود زمینه خونریزی رقم بزند.
این گفتار را باید از آخر خواند تا خطر آنرا متوجه شد!
بله. ایجاد زمینه خونریزی یکی از بدترین گناهان است. اما همه باید بدانیم که “بخاطر صلح باید جنگید”.
یعنی علی(ع) اگر قهرمان محراب و پدر یتیمان و پناه ضعفاست اما برای اعاده حق متجلی شده در دین خدا؛ قتّال‌العرب و تک‌سوار جبهه‌های نبرد نیز هست.
و آیا از علی(ع) معصوم‌تر و پرهیزکارتر برای دوری از گناهان می‌شناسیم؟
پس امثال سروش؛ اینهمه خونی که با شمشیر مقدس علی(ع) ریخته شد را چگونه توجیه می‌کنند و چگونه می‌فهمند؟!
امروز نیز شاهد حضور عقلایی و حقّانی ایران اسلامی در جبهه‌های نبرد بسیاری بوده‌ایم. نبردهایی که اگرچه خون‌های زیادی در آنها بر زمین ریخت اما در پیامد آن خون‌های پاک، حق به اثبات رسید، امنیت تثبیت شد و ضعفا از مدار ضعف فاصله گرفتند.
آیا اکنون باید از این حرکت عقل‌مدار ایران اسلامی انتقاد کرد و یا آنرا در تعارض با مکتب فاطمی دانست؟
مجددا تأکید می‌شود چیزی که موجب غصب حق ائمه(س) شد، حسین را در کربلا به شهادت رساند و غیبت دردآور صاحب‌الزمان(ع) را رقم زد؛ نه شیوع نان حرام یا شهوت مقام در جامعه که “تحلیل غلط” بود و جامعه را به جای دفاع از حق به سمت حمایت از گمراهی سوق داد.
و ریشه این بیماری نیز در یکی از ابعاد مهم خود به کسانی برمی‌گردد که بدون هیچ صلاحیتی؛ منابر جامعه را در اختیار گرفتند و تحلیل غلط را به مثابه نان حرام به خورد مردم دادند.
تعقل، مطالعه و جهاد تبیین راه جلوگیری از تکرار مظلومیت زهرای مرضیه و همسرش و فرزندان مکرّم اوست…